عارفك طبعاً مش انتى اللى قعدتى معايا على دكه قديمه فى شارع مهجور اتكلمت معاكى كتير وضحكنا بصوت عالى لحد ما اصواتنا خلقت شبابيك بتنور وشجر ورصيف وطيور انتى اللى نعست زمان على كتفك فى اخر اوتوبيس بيفوت فضلت نايم لغاية اخر الخط الدنيا كانت برد موت مشينا فى نص الليل فى شوارع غرقانه سكوت صوتك حط كوفيه على كتافى كفك دافى هرب من جسمى الرعشه انتى اللى ندهتينى على تالت سلمه وانا نازل وحضنتينى بشده ومليتى جيوبى شيكولاته وحنيه وحواديت انتى اللى رسمتى لى ف كراس الاحلام شارع واسع وجنينه كبيره حوالين بيت ولعب اطفال منسيه على السلم وف الاركان عارفك طبعاً من ورد الفستان اللى قابلته فى حلم قديم من صوتك اللى خطفنى سنين لشوارع ما اعرفهاش عارفك طبعاً وهاعرفك اكتر لما الاقيكى